Το Παρατηρητήριο Κοινωνικής Ένταξης, στο πλαίσιο των επιτόπιων ερευνών που διενεργούνται την τρέχουσα χρονική περίοδο σε νησιά της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, επισκέφθηκε τον Δήμο Πάρου. Πιο αναλυτικά, από την Τρίτη 06/08/2024 μέχρι και την Πέμπτη 08/08/2024 διεξήχθησαν συνεντεύξεις με:
α) την κυρία Χανιώτη Ιωάννα, Αντιδήμαρχο Κοινωνικής Μέριμνας και Προστασίας,
β) την κυρία Μαλαματένιου Λουκία, Αναπληρώτρια Προϊσταμένη του Τμήματος Κοινωνικής Μέριμνας & Προστασίας Δήμου Πάρου,
γ) την κυρία Αραμπατζή Αθηνά, ψυχολόγο του Κέντρου Κοινότητας Πάρου,
δ) την κυρία Παπανικολάου Ιωάννα, κοινωνική λειτουργό του Κέντρου Κοινότητας Πάρου
ε) και δικαιούχους κοινωνικών επιδομάτων.
Από τις παραπάνω συνεντεύξεις αναδείχθηκε και φέτος ότι η Πάρος είναι ένα νησί με δύο όψεις: από τη μια πλευρά, είναι οι κάτοικοι, των οποίων το βιοτικό επίπεδο αυξάνεται συνεχώς λόγω της ενασχόλησης με τις τουριστικές και συναφείς δραστηριότητες, ενώ από την άλλη, υπάρχουν άτομα που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα σοβαρές δυσκολίες στη διαβίωσή τους. Επιπρόσθετα, καταγράφηκε για ακόμα μια χρονιά η σοβαρή έλλειψη δομών, υποδομών και προσωπικού στον τομέα της κοινωνικής προστασίας.
Αναφορικά, με την προσβασιμότητα, ο Δήμος δε θεωρείται φιλικά προσβάσιμος για τα άτομα με αναπηρία και άλλες κινητικές δυσκολίες, ενώ επισημάνθηκε η μεγάλη γραφειοκρατία για σχετικά έργα. Ωστόσο, υλοποιούνται αρκετές προσπάθειες για βελτίωση της προσβασιμότητας στο νησί.
Σχετικά με την τρίτη ηλικία, σχεδόν το 50% των ωφελούμενων του Κέντρου Κοινότητας είναι ηλικιωμένοι. Ταυτόχρονα, καταγράφηκε η υποστελέχωση των δομών κοινωνικής προστασίας, αλλά και η θέληση των συνεντευξιαζόμενων στελεχών για περισσότερες δράσεις και πιο ποιοτικές παροχές προς τα άτομα αυτά.
Για το ζήτημα της έμφυλης βίας, αναφέρθηκε ότι δεν έχουν φτάσει σχετικά περιστατικά στις υπηρεσίες του Δήμου. Παράλληλα, συζητήθηκαν τα αίτια που οδηγούν στο κοινωνικό αυτό φαινόμενο, όπως είναι οι ακραίες συνθήκες φτώχειας και το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο.
Τέλος, σημειώθηκε η ύπαρξη περιστατικών ενδοσχολικής βίας και παραβατικότητας σε παιδιά εφηβικής ηλικίας. Το μεγαλύτερο ζήτημα σ΄ αυτές τις περιπτώσεις είναι η μη αναγνώριση του προβλήματος από την οικογένεια, ενώ τα κλειδιά για την πρόληψη είναι η διαρκής εκπαίδευση, όπως και η συνεργασία μεταξύ του σχολείου και της οικογένειας.
Ολοκληρώνοντας, το Παρατηρητήριο θα ήθελε να ευχαριστήσει όλες και όλους τις/τους συμμετέχουσες/οντες στον Δήμο Πάρου για τη συνεισφορά τους στην έρευνα.
(Κείμενο και φωτογραφίες: Κωνσταντίνα Κουρκουμάρη, Θεοδώρα Συμεώνογλου)
